نگاه خسته ی زمینم
به امید بارش آن نازنینم
خشک شده دریاچه قلبم
بی وجود او چه غمگینم
آبک شور چشانم گاهی
جاریست کنار یک آهی
خدا قلبم به قلبش رخنه کرده
برسانش به آغوشم زراهی
دانم که خوانی ای عزیز دورازمن
نامه ی دلتنگی این جان و تن
نامه قلب شکسته اما عاشقت
نامه عشق و محتاج تو بودن
کاش باور کنی تویی دردم
کاش باور کنی تویی مرهم
کاش بمیرن فاصله های بینمان
کاش باور کنی تویی بحرم
نظرات شما عزیزان:
نویسنده : soheil